معمولاً کارآفرینان باتجربه، متخصصان و پیشکسوتان صنایع مختلف استودیوهای استارت‌آپی تأسیس می‌کنند. گاهی اوقات نیز، شرکت‌های بزرگ این استودیوها را راه‌اندازی می‌کنند تا سرمایه، فرآیندهای تجاری و تخصص خود را به‌طور مؤثر در ساخت شرکت‌هایی سرمایه‌گذاری کنند که ممکن است برای پروژه‌هایشان مفید باشد و موقعیت خود را در صنعت تثبیت کند.

فعالیت‌های این سازمان‌ها را می‌تواند در چند مرحله زیر دسته‌بندی کرد:

ایده‌پردازی: تیم‌های استودیوهای استارتاپی هر روز چالش‌های جدیدی را برای حل کردن انتخاب می‌کنند. آنها با استفاده از ایده‌پردازی قدرتمند ایده‌های تجاری خود را ارائه کرده و یا از کارآفرینان خارج از سازمان ایده گرفته و با آنها مشورت می‌کنند.

اعتبارسنجی: پس از تصمیم‌گیری در مورد ایده‌ها، امکان‌سنجی و مقیاس‌پذیری آنها را با بررسی بازار هدف و اجرای چندین آزمایش از پیش طراحی‌شده بر روی آنها ارزیابی می‌کنند. اکثر استودیوها مکانیسم‌های غربالگری داخلی را اجرا کرده‌اند که به طور مؤثر تمام ایده‌های ناکارآمد را حذف می‌کند. اگر ایده‌‌ای از غربال عبور کند، تأیید شده و می‌توان روی آن کار کرد. در غیر این صورت، استودیوها یا آن را رها می‌کنند و یا آن را به مؤسس خود برگردانده و نتایج ارزیابی‌های خود را نیز اعلام می‌کنند.

خلق: در این مرحله استودیوهای استارتاپی باید ایده‌های معتبر را به مشاغل فعال تبدیل کنند. بنابراین، آنها نمونه‌های اولیه را توسعه می‌دهند و با استفاده از بازخورد مشتری، آنها را بهبود می‌بخشند. در این مرحله طرح‌های تجاری را نیز تدوین می‌کنند. چنانچه این طرح‌ها شکست بخورند، باید مرحله خلق را دوباره تکرار کرده و یا ایده را به طور کلی کنار بگذارند.

شرکت زایشی: وقتی استودیوهای استارتاپی موفق به ایجاد مشاغل می‌شوند، به آنها اجازه داده می‌شود تا زیر نظر تیم اجرایی و پشتیبانی خود کار کنند. این تیم‌ها بسته به شرایط ممکن است بخشی از استودیو باشند یا از بیرون استخدام شوند. با این حال، تیم‌های اجرایی معمولاً بخشی از تیم داخلی استودیو هستند.

افزایش اسکیل کاری: حالا که کسب‌وکار موردنظر آماده است به تنهایی کار کند، سرمایه افزایش می‌یابد. در این مرحله، استودیوهای استارت‌آپی درست مانند اعضای هیئت‌مدیره در انتظار دریافت سود سهام و خروج از کار هستند.